Ten film to publicystyka. Fikcja oparta na historii. Żadna z "kontrowersyjnych" tez filmu nie ma swojego potwierdzenia w dokumentach. Historycy lubią szokować, wyróżniać się na tle innych, żeby się sprzedać. Stąd dodano tyle dziwnych wątków, żeby uatrakcyjnić tę opowieść. Nie było żadnych rozstrzelań, białej flagi, itd. Nawet rozkazu o 12 godzinach nie było. Tzn. był, ale nie obowiązywał w wypadku wojny.
Przynależność Gdańska do Rzeszy Niemieckiej, czyli teza z samego początku filmu, jest czystym wdupowłastwem. Niestety. Trudno uznać Gdańsk za etnicznie polski, ale jeśli mielibyśmy wskazać jedno państwo, do którego przynależał to zdecydowanie jest to Rzeczpospolita. Miejmy trochę szacunku do samych siebie. Tym bardziej, gdy robimy polski film mające pokazać sens obrony polskości w tym miejscu.
Co do samego filmu, to nie podoba mi się, że gra zbyt wielu dziadków, w dodatku oklepanych i widać, że nie wierzą w ten film. Są przebierańcami, a nie zawodowymi żołnierzami. Nie czują ról. Efekty są słabe. Bardziej to jest taka inscenizacja a'la Bogusław Wołoszański, niż rasowy film wojenny. Na plus muzyka. Chochlew, czyli reżyser tego dzieła jest postacią dziwną. Kto chce wiedzieć więcej, niech się zagłębi w jego życiorys. Myślę, że stąd bierze się pogoń za tanią sensacją w treści tego filmu. Pozdrawiam.