Zgadzam się w 100 %. Dodałbym, że mnie nie przekonywał nigdy. Oglądając go w "Na dobre...", odnoszę wrażenie, że marzy, by zostać drugą Glorią Swanson. Ekspresja rodem z najtandetniejszego z amatorskich teatrzyków na prowincji - choć chyba obrażam prowincję.

Nigdy nie byłam jego fanką, chociaż jako pan Tadeusz się obronił, może dlatego, że bohater też nie był ani zbyt błyskotliwą ani zbyt barwną postacią, więc pan Żebrowski zagrał po prostu samego siebie.
Jako Skrzetuski - totalne nieporozumienie. Mięczak o chomiczych policzkach, podczas gdy Skrzetuski to był kawał chłopa, do tego "czarny jak Wołoch", a nie nijaki blondynek. Najgorsza scena to scena z Czaplińskim. Najpierw wypowiedziane drewnianym głosem "nie wylewaj waćpan wina" (prawie jak Kotys powtarzający "rozmowa kontrolowana", ale Kotys zrobił to genialnie i trafił w dziesiątkę, natomiast Żebrowski po prostu nie wszedł w scenę i chyba nie wiedział jak powinien to powiedzieć, bo w realu by się na taką odzywkę nie odważył). A potem to chociaż mogli wziąć dublera, by Czaplińskiego wyrzucił, skoro zwykłe otwarcie drzwi Czaplińskim było dla Żebrowskiego zbyt trudne i aż musiał mu zrobić wysiloną karuzelę, bo inaczej by Czaplińskiego nie udźwignął.
Więc w sumie aktor z wielkimi ambicjami i małymi możliwościami.
Dlatego to że w końcu przeszedł do reklam uważam za plus. WRESZCIE GRA ROLE NA MIARĘ JEGO MOŻLIWOŚCI.

Zapowiadał się dobrze, a potem chyba ktoś go wykastrował. Z De Niro stał się Benny Hillem. Chyba nikt nie umie tego racjonalnie wyjaśnić.